Autonomie (en individualisme en vrijheid) zijn geen natuurlijk aanwezige ‘dingen’. We kunnen ze niet als zodanig beschrijven. Maar we kunnen wel uitleggen wat ze betekenen in verschillende contexten. Dit boek heeft als doel verschillende betekenissen en verschijnisgsvormen van autonomie te laten zien en daarmee nieuwe of andere inzichten te kunnen geven op verwachte en onverwachte momenten. Het is niet de bedoeling om gelijk te hebben, maar juist om ideeën voor te stellen, toe te lichten, uit te leggen en uit te werken.
Het gaat me niet om de waarheid van de details, maar om de hoofdlijnen van de ideeën.
Bas Haring
Het boek bevat geen voorschriften die je als zodanig moet lezen en opvolgen, maar ideeën die je kunt toelaten en onderbewust vruchtbaar gedrag laten veroorzaken[1].
Autonomie is overigens niet het belangrijkste idee op deze wereld (ook niet als je het woord idee met het lidwoord de schrijft), maar wat mij betreft verdient het wat meer aandacht.
Meer aandacht voor (de wisselwerking tussen vrijheid en) autonomie zorgt ook voor meer begrip voor het belang van plichtsbesef. Juist door (zelf) te kiezen (voor iets), weet je waar je voor staat en wat je belangrijk vindt. Zo ontstaan waarden(hiërarchieën), integriteit en authenticiteit. In die volgorde[2]. Het maakt het nemen van nieuwe beslissingen en het maken van nieuwe keuzes gemakkelijker. Sterker nog: het alomtegenwoordige Fear Of Missing Out[3] wordt ermee bestreden. Als je al weet wat belangrijk is, waarom zou je dan stress krijgen over de drang naar meer en andere dingen? Zelf kiezen zorgt ervoor dat je kunt kiezen hoe je betekenis vanuit ervaringen opbouwt[4]. Als je zelf kiest, vermindert je drang naar een groot publiek dat je waardering en erkenning geeft. Maar het is wel moeilijk.
Ik heb geen publiek; ik heb normen.
Don DeLillo
Deze missie heb ik dan weer gekopieerd uit het boek The Age of Absurdity van Michael Foley. ↩︎
Mark Manson, The Subtle Art of Not Giving a Fuck: A Counterintuitive Approach to Living a Good Life ↩︎
De afkorting FOMO is bekender en staat bekend als de term voor het herkenbare ongemakkelijke gevoel wanneer je op de hoogte bent van een activiteit of evenement of samenzijn waar bekenden zijn maar jij niet. ↩︎
David Foster Wallace, This Is Water: Some Thoughts, Delivered on a Significant Occasion, About Living a Compassionate Life ↩︎
